باسلام. من با صحبت های مبهم و محدودی که بیان کردید، نمی توانم قضاوتی در مورد کیفیت و ماهیت مسئله ی شما و حل آن داشته باشم ولی به ذکر دو نکته می پردازم و امیدوارم که مفید واقع شود. نکته ی اول اینکه، اگر خلقتان بسیار افسرده شده به طوری که زندگی روزمره تان مختل شده است، مراجعه ی اول شما می تواند به یک روانپزشک صورت بگیرد. خوشبختانه خدمات روانپزشکی در ایران تحت حمایت بیمه قرار می گیرد و هزینه ی ویزیت آن تقریباً مانند همان هزینه ی ویزیت سایر متخصصین پزشکی است اما خدمات روانشناسی و مشاوره برخلاف بسیاری از کشورهای پیشرفته ی دنیا هنوز در ایران تحت پوشش بیمه قرار نگرفته است و این منجر به هزینه های هنگفت این خدمات می شود. نکته ی دوم این است که به هیچ وجه، اهمیت مسائل روانشناختی و خلقی خود را کمتر از مسائل جسمی در نظر نگیرید. متاسفانه این خطا در فرهنگ های بعضی از کشورهای در حال توسعه از جمله کشور خودمان هنوز در اذهان افکار عمومی وجود دارد و شاید یکی از دلایلی هم که به خدمات روانشناختی در نهادهای کلان دولتی و قانون گذاری اهمیت چندانی داده نمی شود (مانند تخصیص حق بیمه و ...) نیز همین فرهنگ غلط باشد که اهمیت مسائل روانشناختی و اختلالات روانشناختی و خلقی، کمتر از بیماری های جسمی مزمن همچون سرطان و ... در نظر گرفته می شود. حقیقت امر این است که مسائل مزمن روانشناختی اهمیتشان در سلامت عمومی ما کمتر از مسائل مزمن جسمی نیست. اگر اهمیت این مسئله را درک کنید، حتی با گران ترین قیمت های ویزیت روان درمانی، حاضر خواهید بود که از بسیاری خرج های اساسی زندگی خود هم بکاهید ولی حتماً درمان مسئله ی خود را دنبال کنید. فرض کنید خدای ناکرده شما الان متوجه می شدید که به یک سرطان بسیار کشنده و جدی دچار شده اید که با صرف هزینه های نسبتاً بالا قابل درمان است. شما و اطرافیانتان چون اهمیت مسئله را درک می کردید حتی حاضر می شدید به قیمت کم کردن از خوراک و پوشاکتان هم که شده برای درمان بیماریتان هزینه کنید ولی ما معمولاً این احساس را نسبت به مسائل روانشناختی خود نداریم چون اهمیت آن را بسیار دست کم می گیریم. من نمی خواهم شما را ناامید کنم ولی واقعیت امر این است که مسائل حاد و مزمن روانشناختی، چیزی نیستند که بتوان با مطالعه ی یک کتاب یا شنیدن چند پند و اندرز اینترنتی، به درمان آن ها پرداخت. این اختلالات، اختلالات پیچیده ای هستند که درمان های گام به گام و تخصصی خاص خودشان را طلب می کنند.