باسلام. این بخش از سایت که سوال خود را مطرح نموده اید، بخش روانشناسی است. اگر در مورد اصل صحبت کردن با نامحرم و کیفیت حکم شرعی آن، سوال یا شبهه ی خاصی برای شما وجود دارد بهتر است که با کارشناسان بخش مذهبی سایت هم در این مورد صحبت کنید. بنابراین من در این مورد اظهار نظری نمی کنم ولی نکاتی را متناسب با تخصص خودم در مورد مسئله ی شما مطرح می کنم که امیدوارم مفید واقع گردد. به نظر می رسد شما حساسیت بیش از حدی روی نحوه ی ارزیابی و قضاوت دیگران در مورد خودتان دارید. این را در نظر داشته باشید که هیچ انسانی نمی تواند نظر مثبت همه ی اطرافیان خود را جلب کند. شما هرچقدر هم که سعی کنید نقاب بزنید و وانمود کنید، بازهم نمی توانید صددرصد، نظر مثبت همه را جلب کنید. در این صورت فقط از خود واقعیتان فاصله می گیرید و احساس رضایت درونیتان نسبت به خودتان را هم از دست می دهید آن هم بدون اینکه موفق شوید نظر مثبت همه را جلب نمایید. این را بدانید که هیچ کس نمی تواند ما را تحقیر کند، این خود ما هستیم که در واکنش به رفتار خاص دیگران خودمان را تحقیر می کنیم. احساس تحقیر یا عزت نفس، یک احساس درونی است. یک فرد می تواند در مقابل یک حرف، به شدت خودش را تحقیر کند و احساس کوچکی نماید و فرد دیگر می توانم مستحکم در مقابل آن حرف بایستد یا حتی چیزی هم نگوید ولی از درون، ذره ای از احساس عزت نفس خودش را کم نکند. حرف یک نفر، فی نفسه از ما یک آدم حقیر یا بی ارزش نمی سازد بلکه این خودمان هستیم که این تصویر را از خودمان می سازیم. اصل اساسی سلامت روان در این زمینه این است که ما در هرموقعیتی توجهمان به ارزشهای درونیمان باشد و همانطوری باشیم که از درون باور داریم که درست است، صرف نظر از اینکه همه ما را تایید بکنند یا نکنند. چون در هرحال، ما این قدرت را نداریم که بتوانیم نظر مثبت همه را جلب کنیم. بنابراین چه بهتر که خودمان باشیم و در هرموقعیت این را بپذیریم که عده ای ما را همانطور که هستیم قبول دارند و عده هم نه ولی این یک واقعیت است که ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که همه ی اطرفیانمان ما را بپذیرند یا از ما خوششان بیاید. مهم این است که خودمان خودمان را براساس ارزش های درونیمان بپذیریم و اطمینان داشته باشیم از اینکه پذیرش خداوند را هم داریم.