مشکلاتی که در آینده به سراغ کودکان خیابانی می آید

در این بخش به سراغ بیان مشکلاتی که می تواند  در آینده به سراغ کودکان خیابانی بیاید می پردازیم : 
 

کودکان خیابانی با خطر از دست دادن امکانات اساسی هم چون بهداشت و آموزش برای برخورداری از یک زندگی سالم روبرو هستند.

برنامه ریزان اجتماعی هنگام برنامه ریزی و طراحی برنامه ها، نیازها و مشکلاتی نظیر وضعیت اشتغال کودکان خیابانی را در نظر نمی گیرند و برنامه های مداخله ای مناسبی برای تسهیل دسترسی آنها به خدمات اجتماعی طراحی نمی کنند.

خیابان محیطی ناایمن است که احتمال سوء‌ استفاده و آزار کودک در آن بالاست.

جامعه معمولا به کودکان خیابانی به عنوان کودکان دشواری می نگرد که عامل بروز مشکلات بسیاری در سطح جامعه اند. اغلب مردم گمان می کنند کودکان خیابانی افرادی غیر قابل کنترل و خشن اند که به سوء مصرف مواد و یا فروش مواد مخدر می پردازند، ‌پایبند مسائل اخلاقی نبوده و تمام توانایی خود را برای عشق ورزی و مهربانی از دست داده و گرایشات شورش گرانه دارند. در نتیجه نسبت به وضعیت رقت بار این گروه از کودکان احساس همدلی نمی کنند و همین نگرش منفی می تواند موجب عدم توجه و حقوق و حمایت از این کودکان درجامعه شود.
 

با این که بعضی از کودکان خیابانی قادر به تامین غذای کافی برای خوردن هستند، اما از رژیم غذایی مناسب برخوردار نبوده و همین امر منجر به سوء تغذیه، ‌کم خونی و کمبود ویتامین در آنها می گردد.

نظیر جراحت های ارادی شامل( جراحت های ناشی از خودزنی در مواقع مستی و یا افسردگی) و یا جراحت های ناخواسته مثل استفاده از ابزاری که برای بزرگسالان طراحی شده است. 

با آنکه مشکلات جنسی وعدم رعایت بهداشت باروری، ‌پسران و دختران خیابانی را تحت تاثیر قرار می دهد اما دختران خیابانی در برابر آزار جسمی و جنسی و سوء ‌استفاده آسیب پذیرترند. مشکلات بهداشت جنسی و باروری ناخواسته شامل بیماری های منتقله از طریق جنسی نظیر ایدز و بیماری های مقاربتی، ‌حاملگی های ناخواسته وسقط جنین ناایمن می باشد.

بیماری هایی نظیر سل، ‌مشکلات پوستی، ‌دهان و دندان و بیماری های انگلی که در صورت وجود تسهیلات درمانی به سادگی قابل درمان است، ‌میان کودکان خیابانی شایع است.
 

بسیاری از موقعیت ها و حوادثی که موجب رانده شدن این کودکان به خیابان می شود( فجایع طبیعی و غیر طبیعی، سوء ‌استفاده و بهره کشی، ‌تعارضات خانوادگی و غیره) تاثیرات مداومی بر زندگی آنها خواهد داشت و موجب می شود کودکی که بر اثر تعارضات و مشکلات خانوادگی به خیابان روی آورده است تا سال های متمادی از حمایت مادی و معنوی والدین خود محروم بماند تا جایی که حتی در بزرگسالی و پس از اینکه دارای فرزند شد، خود و فرزندش نیز از حمایت نسل قبلی بی بهره خواهند ماند و همین امر اثر زیادی در شرایط زندگی آنان می گذارد.

کودکان خیابانی در برخی مناطق، ‌غالبا از یک منطقه شهری به منطقه دیگر و یا از شهری به شهر دیگر در حال مهاجرت اند. این مهاجرت گاه بر حسب میل و گاه اجباری( برای پنهان شدن از دست پلیس و غیره) صورت می گیرد. همین سبک زندگی منجر به بروز مشکلاتی نظیر انزوای اجتماعی، تنهایی و اختلال در ایجاد دلبستگی های عاطفی نسبت به افراد خاص می گردد.

کودکان خیابان که فشارهای روانی بسیاری را تجربه می کنند در مقابل ابتلا به اختلالات روانی و یادگیری آسیب پذیرترند و این درحالی است که آنها مراقبت وحمایت لازم روانی را دریافت نمی دارند.

بسیاری از کودکان خیابانی به مصرف مواد مخدر و روان گردان روی می آورند و همین رویکرد منجر به مصرف بیش از حد مواد، ‌افزایش احتمالی بروز حوادث ناشی از مصرف مواد، خشونت، ‌حاملگی ناخواسته و برقراری ارتباط جنسی ناایمن می گردد.

منابع:
سلیمانی ، مهدیه ، حاجیانی ، ابراهیم (1392) ارائه مدل مدیریتی مطلوب به منظور ساماندهی کودکان کار وخیابان ،مجله مدیریت فرهنگی ، سال هفتم ، شماره بیست و دوم  
کارشناسان سازمان جهانی بهداشت ؛(مترجمین دکتر محمد زاهدی اصل و همکاران) ، (1388)، کاربا کودکان خیابانی نشر دانژه ، چاپ اول
شهرکی ، مهدی ، قادری ، سیمین ، (1391) تصمیم به اشتغال و تحصیل کودکان کار در ایران ، فصلنامه اقتصاد ، دوره 9 ، شماره 4 
روزنامه اعتماد ( محروم از رویای کودکی ) شماره 3275تاریخ 2/4/94 صفحه 8