أبو المکارم

هو أبو المکارم آهی النرگسی  ، الأبهری  ، الهروی  ، القندهاری  . أدیب  ، شاعر إیرانی  . أصله من أبهر  ، نشأ فی هراة  . توفی فی قندهار سنة 938هـ  ، وله ثمانون عاماً  ، ودفن فیها  . له (دیوان شعر)  ، من شعره :

خدایا تلخ گردان در مزاقم عیش عالم را***که خوشتر دارم از شادى عالم من ره غم را

ترا از گریه من خنده مى آید که بى دردى***سرود عیش پندارى فغان اهل ماتم را

وله أیضاً :

ما عاشقیم مرتبه عشق پست نیست***عشق است هرچه هست دگر هرچه هست نیست

مستى جام عشق غمت مستى خوش است***هشیار نیست هر که ازاین باده مست نیست

وله أیضاً :

آرمیدى بر رقیبان ورمیدى از ما***ما چه گفتیم وچه کردیم چه دیدى از ما

جور گفتیم مکن تند شدى وه چه شود***که فراموش کنى آنچه شنیدى از ما

از تواى ناله برشکیم که از غایت شوق***بیشتر از سر آن کوى رسیدى از ما

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 1 ص13  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/66  ، هفت اقلیم (فارسی) 3/192 و193  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص599  .