هو أبو الحسن بن علی أکبر التبریزی ، المتخلص فی شعره براجی .من مشاهیر علماء وادباء إیران فی أواخر القرن الثالث عشر الهجری ، ومن شعراء تبریز المعروفین .له (دیوان شعر) بالفارسیة والترکیة .ولد فی تبریز سنة 1247هـ ، وغرق فی بحر القلزم عند مراجعته من الحج سنة 1292هـ ، وقیل سنة 1293هـ .
من شعره :
گفت اول یار من بگذر زجان گفتم بچشم***آشنایى ترک کن با این وآن گفتم بچشم
گفت گرخوا هى کنى نظاره بر رخسار من***پا منه دیگر بباغ گلرخان گفتم بچشم
گفت میخواهى اگر بینى هلال ابرویم***ننگرى دیگر بماه آسمان گفتم بچشم
گفت گر خواهى شبى آیم ترا اندر کنار***کن کناره از تمام گلرخان گفتم بچشم
گفت گردارى طمع بوسى لب خندان من***خون روان باید کنى از دیدگان گفتم بچشم
گفت میخواهى اگر آیى نهان در کوى من***بایدت بوسید پاى پاسبان گفتم بچشم
گفت با راجى گفتارى اگر در بند من***کن فغان وناله چون دیوانگان گفتم بچشم
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 2 ص345 ، دانشمندان آذربیجان (فارسی) ص155 ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/282 و283 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص219 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 25/26 و27 .
