أثیر الدین

هو أثیر الدین المروزی  ، الملقب بشرف الحکماء  ، والمعروف بفتوحی  .من أدباء وشعراء إیران فی القرن السادس الهجری  .ولد ونشأ فی مرو  ، وأصبح من أعیانها  .عاصر السلطان سنجر السلجوقی وحظی لدیه  .کان معاصراً للأدیب صابر المتوفى حدود سنة 550هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره مهنئاً السلطان بحلول عید النوروز :

ایا راست گشته بتو کار ملک***زغم پشت بدخواه تو کوز باد

که بزم کلک تو جان بخش باد***که رزم تیر تو دلدوز باد

مى دانش لطف وقهرت مدام***ولى ساز باد وعدو سوزباد

بنوروز کردى نشاط وطرب***همه روزگار تو نوروز باد

ومن شعره من قصیدة یشکو من وزیر مصر :

کار کار ملک ودوران دوران وزیر***این زآصف بدل وآن زسلیمان ثانى

عالمى از کرم این همه در آسایش***امتى از قلم آن همه در آسانى

جود ایشان رقم رغبت روزى بخشى***عدل ایشان علم کسوت آبادانى

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 3 ص809  ، هفت اقلیم (فارسی) 2/16  ، روز روشن (فارسی) ص603  ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/295 و296  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 4/1022 و1023  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص433  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج1 قسم 2 ص930 ـ 932  .