نظام الدین أحمد

هو الشیخ نظام الدین أحمد الترکی  ، الجغتائی  ، المشهور بالأمیر الأعظم  ، المتلقّب فی شعره بسهیلی  .من مشاهیر امراء وادباء وشعراء الأتراک  ، ومن خواص ووزراء السلطان أبی سعید التیموری والسلطان حسین بایقره  ، وکان أجداده من امراء الاتراک  .

له (دیوان شعر) ترکی  ، و(دیوان شعر) فارسی  ، وله منظومة (لیلى ومجنون)  .

توفی بهراة فی ذی الحجة سنة 918هـ  ، وقیل سنة 907هـ  .

من شعره :

اى داشته از سلطنت عالم ننگ***وعى آمده از محنت ایام بتنگ

بیرون زده زین جهان فانى اورنگ***بر روى زمانه در براورده بسنگ

وله أیضاً :

بروز غم بغیر از سایه من نیست یار من***ولى او هم ندارد طاقت شبهاى تار من

وله أیضاً :

دل چه شکسته شد مران عاشق خسته حال را***سنگ جفا چه میزنى مرغ شکسته بال را

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 2 ص479 و480  . هدایة العارفین 1/138  ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/100 و101  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 29/739  ، حبیب السیر (فارسی) 4/177  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص279  ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/58  .