أحمد

هو السیّد أحمد الحسینی  ، الاصفهانی  ، المتلقّب فی شعره بهاتف  .من أعلام أدباء وشعراء إیران فی القرن الثانی عشر الهجری  ، وکان مشارکاً فی علوم الطب واللغة العربیة  .نظم بالفارسیة والعربیة وأجاد فی ذلک  .

ولد فی اصفهان  ، ولما شب رحل إلى النجف الأشرف وسکنها مدة  ، ثم عاد إلى أصفهان واقام بها تارة وبکاشان تارة أخرى  ، توفی فی کاشان سنة 1198هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره فی الفراق :

چو نى نالدم استخوان از جدایى***فغان از جدایى فغان از جدایى

قفس به بود بلبلى را که نالد***شب وروز در آشیان از جدایى

کشد آنچه خاشاک از برق سوزان***کشیده است هاتف همان از جدایى

المراجع :

أعیان الشیعة 3/200  ، الذریعة ج9 قسم 4 ص1283  ، الکنى والألقاب 3/239  ، روز روشن (فارسی) ص915 ـ 917  . گنج سخن (فارسی) ص712 ـ 718  ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/344 ـ 346  ، هزار سال شعر فارسی (فارسی) ص339 ـ 355  ، باکاروان حله (فارسی) ص315 ـ 327 و427 ـ 429  ، تذکره أختر ص235  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص609 و610  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص625  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 49/30 ـ 32  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم 3 ص1175 ـ 1184  ، فرهنگ معین (فارسی) 6/2237  ، مشاهیر جهان (فارسی) ص321  .