أحمد

هو أحمد الغزالی  ، المشهدی  .من مشاهیر شعراء إیران فی القرن العاشر الهجری  .کان من أهل مشهد الإمام الرضا (علیه السلام) بخراسان  ، رحل إلى الهند فی عهد السلطان طهماسب الصفوی  ، فتقرب من حاکم منطقة جانپور الهندیة خان زمان خان  ، ومدحه فی أشعاره وحظی لدیه  ، فلقبه بملک الشعراء  .

توفی فی الهند بمدینة أکره وقیل بمدینة گجرات سنة 970هـ  ، وقیل سنة 980هـ  ، وقیل سنة 957هـ  .

له (دیوان شعر)  ، وعدد من المثنویات منها  : نقش بدیع  ، ورشحات الحیات  ، وأسرار المکتوم  .

من شعره :

در کعبه اگر دل سوى غیر است ترا***طاعت گنه است وکعبه دیر است ترا

ور دل بحق است وساکن بتکده اى***خوش باش که عاقبت به خیر است ترا

وله أیضاً :

همواره تو دل ربوده معذورى***غم هیچ نیازموده معذورى

من بى تو هزار شب بخون در بودم***تو بى تو شبى نبوده معذورى

وله أیضاً :

در عالم خاک خاک پاشیدم ورفت***صد دشمن ودوست برتراشیدم ورفت

با چون وچراى فلکم کارى نیست***چندانکه بدانشم بشاشیدم ورفت

وله أیضاً :

بستر شده در کوى تو خاکسترم امشب***یا سوخته از آتش دل بسترم امشب

جان دادم وفارغ شدم از زحمت هجران***یعنى که زشبهاى دگر بهترم امشب

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 3 ص789  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص413 و414  ، هفت اقلیم (فارسی) 2/195 و196  ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/235 و236  ، مطلع الشمس (فارسی) 2/727  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص419  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 4/1457  ، تذکرة ریاض العارفین (فارسی) ص118 و119  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم 1 ص47 وص48  ، فرهنک معین (فارسی) 6/1252  .