هو أبو النجم نجم الدین أحمد بن قوص ، وقیل یعقوب بن أحمد الدامغانی ، الملقب بالمنوچهری ، المعروف بشصت گله .من مشاهیر ادباء وشعراء إیران ، وکان عارفاً باللغة العربیة وآدابها .ولد فی مدینة دامغان فی أواخر القرن الرابع الهجری .
دخل بلاط الزیاریین أیام منوچهر بن قابوس وحظی لدیه وتلقب به ، ثم تقرب من السلطان مسعود الغزنوی وتقدم عنده . توفی حوالی سنة 432هـ ، وقیل توفی سنة 482هـ .
له (دیوان شعر) ، ومن شعره :
نوبهار آمد وآورد گل تازه فراز***مى خوشبوى فراز آورد وبر بسط بنواز
اى بلند اختر نام آور تا چند به کاخ***سوى باغ آى که آمد گه نو روز فراز
ومن نظمه أیضاً :
الا یا خیمگى خیمه فروهل***که پیشاهنگ بیرون شد زمنزل
تبیره زن بزد طبل نخستین***شتربانان همى بندند محمل
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 3 ص1113 ، الکنى والألقاب 3/176 ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/19 و20 ، گنج سخن (فارسی) ص188 ـ 197 ، هزار سال شعر فارسی (فارسی) ص59 ـ 63 ، روز روشن (فارسی) ص774 ، باکاروان حله (فارسی) ص55 ـ 68 و408 و409 ، هفت اقلیم (فارسی) 2/336 ـ 339 ، فرهنگ شاعران زبان پارسی (فارسی) ص533 وص534 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص570 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 46/1334 و1335 ، مشاهیر جهان (فارسی) ص319 ، هدیة الأحباب (فارسی) ص249 ، فرهنگ معین (فارسی) 6/2037 .
