هو غیاث الدین أحمد النیشابوری ، الخراسانی ، المتلقّب فی شعره بسامی .من مشاهیر ادباء وشعراء خراسان فی القرن العاشر الهجری .عاصر حکومة السلطان حسین بایقرا إلى زمان دولة السلطان طهماسب الصفوی .کان حیاً حوالی سنة 984هـ .
له (دیوان شعر) ومن شعره :
دیده را گفتم که در رویش بگستاخى مبین***گفت گستاخى نباشد عین مشتاقى است این
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 2 ص424 ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/417 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 28/198 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص259 .
