إسماعیل عادل شاه

هو إسماعیل عادل شاه ابن یوسف عادل شاه الدکنی  ، الهندی  ، المتلقّب فی شعره بوفائی  .ثانی سلاطین وملوک الدولة العادلشاهیة فی منطقة الدکن بالهند  ، وکان أدیباً  ، شاعرا  ، عرف بالشجاعة والکرم والعدل  .حکم الهند بعد وفاة أبیه من سنة 916هـ ـ سنة 941هـ  ، وکانت عاصمته مدینة بیچاپور  .

توفی فی السادس عشر من صفر سنة 941هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

زهجرت آتش دارم بدل کز بهر تسکینش***نصیحتهاى سرد عاقلان یاد است پندارى

وله أیضاً :

تا حسن تو شد بدلربائى مشهور***در عشق منم به بینوائى مشهور

در راه وفاى تو سر من شده خاک***زان روشده نامم بوفائى مشهور

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 4 ص1274  ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/334  ، روز روشن (فارسی) ص907 و908  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص651  ، نسب نامه خلفاء وشهریاران (الترجمة الفارسیة) ص439  ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/126 و127  .