کمال الدین

هو کمال الدین إسماعیل بن عبدالرزاق  ، وقیل محمّد الاصفهانی  ، الملقب بخلاق المعانی  .من مشاهیر ادباء وشعراء إیران فی القرن السابع الهجری  .کانت أکثر قصائده فی مدح عائلة صاعد الاصفهانی وامراء عصره کجلال الدین المنکبرتی خوارزم شاه وحسام الدین اردشیر الباوندی ملک طبرستان والأتابک سعد بن زنکی حاکم فارس وغیرهم  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

کارم همه ناله وخروشست امشب***نه صبر پدیدست ونه هوشست امشب

دو چشم خوش بود ساعتى پندارى***کفاره خوشدلى دوشست امشب

وله أیضاً :

شد دیده بعشق رهنمون دل من***تا کرد پر از غصه درون دل من

زنهار اگر دلم نماند روزى***از دیده طلب کنید خون دل من

فی أواخر عمره اختار العزلة والانفراد  ، ولم یزل حتى قُتل على ید المغول سنة 635هـ  .

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 3 ص916  ، شهداء الفضیلة ص65 و66  ، گنج سخن (فارسی) ص437 ـ 445  ، ریحانة الأدب (فارسی) 5/83 و84  ، حبیب السیر (فارسی) 2/536 و665  ، تاریخ گزیده (فارسی) ص746  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص475 وص476  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص487 وص488  ، هفت اقلیم (فارسی) 2/373 ـ 383  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 40/163 وص164  ، تاریخ جهان گشاى جوینى (فارسی) 2/153 و165 ـ 167  ، تذکره ریاض العارفین (فارسی) ص229  ، مشاهیر جهان (فارسی) ص316  ، فرهنگ معین (فارسی) 6/1598 و1599  ، هدیة العارفین 1/212  .