أشرف

هو السیّد أشرف بن الحسین بن الحسن المراغی  ، التبریزی  ، الخیابانی  ، المعروف بأشرف أو درویش أشرف  .من أدباء وشعراء إیران فی القرن التاسع الهجری  .

له أربعة دواوین شعریة هی  : (عنوان الشباب)  ، و(خیر الامور)  ، و(مجددات التجلیات)  ، و(باقیات الصالحات)  ، وله عدة مثنویات وهی  : (هفت اورنگ)  ، و(ظفر نامه)  ، و(شیرین خسرو)  ، و(حکایت لیلى ومجنون)  ، و(منهج الأبرار)  ، توفی سنة 864هـ  .

من شعره :

خواهم که چوب تیر شوم تا تو گاه گاه***برحال من بگوشه چشمى کنى نگاه

غماز هرچه هرچه درحق من گفت پیش تو***گو رو برو بگرى که رویش شود سیاه

درمانده ام زبوالعجبیهاى چشم تو***چون بهتراست یک شب قدر از هزار ماه

وله أیضاً :

خداوندا ره بهبود بنماى***نقاب از چهره مقصود بگشاى

وله أیضاً :

خدایا توئى پادشاه همه***خداوندى تو پناه همه

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 1 ص78  ، دانشمندان آذربایجان (فارسی) ص147 ـ 149  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/128  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص44  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 7/2653  .