صهبا

هو تقی  ، وقیل محمّد تقی بن یدالله الدماوندی  ، القمی  ، الشیرازی  ، المعروف فی شعره بـ (صهبا)  .من شعراء إیران فی القرن الثانی عشر الهجری  .کان أصله من مدینة دماوند  ، ولد فی قم ونشأ بها  ، وبعد ثلاثین سنة من اقامته فی قم إلى انتقل إصفهان واتصل بعلمائها وأدبائها ولقی منهم الاعزاز والاکرام  .

توفی فی شیراز سنة 1191هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

صهبا خم باده مى فروشى بوده است***پیمانه حریف باده نوشى بوده است

انرا که به میخانه سبو مینامند***مستى است که هر لحظه بدوشى بوده است

وله أیضاً :

شمع بزم اهل فکر آذر که هست***محفل افروز سخن چون انورى

آنکه باشد نو عروس طبع او***غیرت افزاى بتان آذرى

از نکو سنجیدن درهاى نظم***هست بازار سخن را جوهرى

آمدش در بر زدور اختران***دفترى چون زهره در نیک اخترى

کلک صهبا بهر تاریخش نوشت***زهره آمد در کنار مشترى

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 2 ص623  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص360  ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/480  ، لغت نامه دهخدا 32/391  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص342 مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم 2 ص699 وص700  .