جوهری

هو جوهری زرگر البخارائی  ، الاصفهانی  .شاعرا ایرانی  ، بخارئی الأصل  ، سکن مدة باصفهان  ، وتتلمذ على الأدیب صابر المتوفى سنة 546هـ  .عاصر مغیث الدین سلیمان شاه بن محمّد بن ملکشاه ومدحه وحظی لدیه  .کان صائغاً  ، ترک الصیاغة وانتقل إلى الهند  ، وفی هراة اتصل بحسن خان شاملو وخدمه  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

زان پیش که آفتاب سر از کوه برزند***بابد میى ببوى گل ورنگ ارغوان

معیار عقل وداروى خواب وفروغ روى***درمان درد وقوت شخص وغذاى جان

اصل سخا وعنصر مردى وذات حسن***عین تواضع وتن لطف وسر بیان

دارد بگاه آنکه کنى رنگش آزمون***باشد ببوى آنکه کنى بویش امتحان

تا جوهرى زرگر جام شراب***نوشد بیاد مجلس بزم خدایگان

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 1 ص211  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/440  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 16/166  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص141  ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/504 ـ 506  .