مسلمانان بنابر آموزه‌های دینی اعتقاد دارند: حضرت مریم در محیطی سالم، جوی آکنده از معنویت، صدق و صفا پرورش یافت و برای پیوند با خدا در بیت المقدس منزل نمود و محراب عبادت را بر حضور در مجامع عمومی ترجیح داد و انزوا و عزلت گزید. او در خودسازی و پیوند با محبوب یگانه به حدی رسید که از غذا و نعمت‌های بهشتی بهره می‌گرفت و فرشتگان با وی سخن می‌گفتند. روزی جبرئیل امین بر شکل بشر بر وی ظاهر شد و داشتن پسری را بر وی بشارت داد.1
قرآن کریم می‌فرماید:
إِنَّ مَثَلَ عِیسَى عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ
قطعاً داستان عیسی نزد خدا از نظر چگونگی آفرینش مانند داستان آدم است که او را از خاک آفرید، سپس به او فرمود: موجود زنده باش؛ پس بی درنگ موجود زنده شد.2
ما بر این باوریم که، خداوند رحمان با به سخن درآوردن حضرت عیسی در نخستین روز ولادتش، پاکی و راستی حضرت مریم را ثابت کرد و دامان آن صدیقه طاهره را تبرئه نمود. قرآن کریم سخن گفتن آن حضرت در همان ساعات اول تولد را گواهی بر نبوت و بندگی او برشمرده است.3
اکنون آن پیامبر عظیم اشان زنده و در جوار امام عصر زندگی و در زمان ظهور امام زمان علیه السلام در کنار ایشان خواهد بود.
سید احمد سجادی
پی‌نوشت‌ها:
1) تاریخ از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه، جعفر وفا، ص 103
2) آلعمران، 59
3) اصول اخلاق اجتماعی، جمعی از نویسندگان، ص 142
