جمهورى بودنِ حکومت به معنى آن است که عموم مردم در شکلگیرى و تأسیس، اداره و تداوم حکومت از طریق انتخاب مسئولان کشور، نقش آفرینى در شوراها و شرکت در همه پرسی‌ها دخیل باشند. واژه «شورا» نمایانگر ماهیت کاری این نهاد است و ریشه قرآنى دارد1. در واقع شوراها یکى از نهادهاى اساسى جمهورى اسلامى ایران هستند، که نقش حساس و کلیدى در پاسدارى از اسلامیت و جمهوریت نظام دارد2. شوراها یکى از مردمىترین ارکان تصمیمگیرى و اداره امور نهادهاى نظام جمهورى اسلامى ایران، است که در قانون اساسى براى اداره شهرها و روستاها پیش بینى شده‌اند.
بر اساس اصل 100 قانون اساسى، براى پیشبرد سریع برنامههاى اجتماعى، اقتصادى، عمرانى، بهداشتى، فرهنگى، آموزشى و سایر امور رفاهى از طریق همکارى مردم با توجه به مقتضیات محلى، اداره امور هر روستا، بخش، شهر، شهرستان یا استان شورایى به نام شوراى ده، بخش، شهر، شهرستان یا استان صورت مىگیرد که اعضاى آن را مردم همان محل انتخاب مىکنند3.
سید احمد سجادی
پی‌نوشت‌ها:
1) سوره شوری، آیه 38
2) آشنایی با نظام جمهوری اسلامی ایران، مهدی نظرپور، جلد 1، ص 67
3) همان منبع، ص 127
