بــرگير جام و جــامه زهد و ريا درآر ***** محـــراب را به شيخ ريــــــــاكـــــار واگــــذار بــــــا پير ميكده خبــر حال ما بگو ***** بـــــــا ســــاغرى برون كند از جان ما خمار كشكول فقــر شد سبب...

مــــن خراباتى‏ام از من سخن يار مخواه ***** گنگم از گنگ پريشان شده گفتار مخواه من كــه با كورى ومهجورى خود سرگرمم ***** از چنين كور تــــــــو بينايى و ديدار مخواه چشم بيمـــــار تو بيمــار نموده است...

در لقــــــاى رُخش اى پيـــر مرا يارى كن ***** دستگيرى كن و پيرى كن و غمخوارى كن از ســــــر كــــوى تو مايوس نگردم هرگز ***** غمـــزه‏اى! غمـــزدگان را تو مـددكارى كن هلــــه! با جرعه‏اى از باده ميخانه...

از غــــم دوست در اين ميكده فــــرياد كشم ***** داد رس نيست كـه در هجر رخش داد كشم داد و بيــــداد كه در محفل ، مــــا رندى نيست ***** كــــه بــــرش شكوه بــرم ،داد ز بيداد كشم شاديــــم داد، غمم...

اى دوست پيـــــر ميكده از راه مى رسد ***** بــــا يك گلِ شكفته به همراه، مى رسد گل نيست بلكه غنچه باغ سعادت است ***** كـــــــز جان دوست بر دل آگاه مى رسد آن روى با طــــــــراوت و آن موى عطرگين *****...

آنكــــــــــه ما را جفت با غم كرد، بنشانيــــد فرد ***** ديــــــــــدى آخـــر پُرسشى از حال زار ما نكرد بـــــــــــر غَمِ پنهانْ اگر خواهى گــــواهى آشكار ***** اشك ســــــــــرخم را روان بنگر تو...

بــــــر در ميكــــــــــــده بگذشته ز جان آمده‏ام ***** پشت پايى زده بر هر دو جهان آمده‏ام جــــــــان كه آيينه هستى است در اقليم وجود ***** بـــر زده سنگ به آيينـــه جــان آمده‏ام ســــــــرّهستى...

بر در ميكــــــــده پيمانه زدم خرقه بدوش ***** تا شـــود از كفــــــم آرام و رَوَد از سر هوش از دم شيخ، شفـــاى دل من حاصل نيست ***** بايدم شكـــــــــوه برم پيش بت باده فروش نه محقق خبــــــرى داشت...

اى خوب رخ كه پـــــرده نشينى و بى‏حجاب ***** اى صـــــــــدهزار جلـــــــوه‏گـر و باز در نقاب اى آفتــــــــــابِ نيمــــه شب اى ماهِ نيمروز ***** اى نجم دوربين كـــــه نـــه ماهى نه آفتاب كيهان طلايه...

عشقت انـــــــــدر دلِ ويرانه ما منزل كرد ***** آشنا آمــــد و بيگانـــــــــه مرا زين دل كرد لبِ چـــــون غنچه گل بازكن و فاش بگو ***** سرّ آن نقطه كه كـار من و دل مشكل كرد يــــاد روى تو غم هر دو...