پدر و مادر عزیزم، خواهران و برادران گرامی، همان طور که می دانید، ما در دوره ای زندگی می کنیم که انقلابی بزرگ و الهی در مملکت مان رخ داده است انقلابی که زنده کننده سنت رسول الله (ص) و ائمه معصومین (ع) است...

می خواهم زبان خامه قلم را به سینه کاغذ آشنا کنم و نقشی از رخ آن زیبا را به این سینه سفید منقش کنم. اما قلم را توانایی این کار نیست، کاغذ را تحمل این نقش نیست.

وصیت می کنم به کسی که او را بیش از حد دوست می دارم، به معبودم، به معشوقم، به امام موسی صدر، کسی که او را مظهر علی می دانم، او را وارث حسین می خوانم، کسی که رمز طایفه شیعه و افتخار آن و نماینده 1400 سال...

حضور محترم خانواده و دوستان و آشنایانم سلام عرض می کنم. امیدوارم که هیچ از شهادتم ناراحت نباشید بلکه خوشحال باشید که جوان خود را در راه اسلام عزیز فدا نمودید.

هم اکنون که این قلم سیاه را به دست گرفته و بر روی برگه سفید و بی آب و رنگ می نویسم، شب چهارشنبه 28/ 4/ 67 می باشد. عددهای نگاشته شده در تاریخ، گویای شرایط سخت این برهه برای هر خواننده این نوشتار می باشد.

پروردگارا! رفتن در دست توست، من نمی دانم چه موقع خواهم رفت، ولی می دانم که از تو باید بخواهم مرا در رکاب امام زمانم قرار دهی و آن قدر با دشمنان قسم خورده ات بجنگم تا به فیض شهادت برسم.

عزیزا، به خون خواهی شهدای اسلام و مظلومین تاریخ، با مستکبران زمان و طواغیت و نوکران حلقه به گوش شان، به دستور تو و به پیشوایی سروری از سوی تو جنگیدم. اما بسیار می ترسم از اینکه مقبول درگاهت قرار نگرفته...

من مصطفی ابراهیمی مجد، دعای فوق را که در زیارت حضرت صاحب الامر آمده تا به انتها جزء اعتقاد خود دانسته و این زیارت را به این جهت بیشتر متذکر شدم، چون در انتهای دعا امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف را...

خدمت دوستان خوبم عرض می کنم که قدر هم را بدانید، دنیا به هیچ کس وفا نکرده و نخواهد کرد. تنها چیزی که باقی می ماند، اعمال ماست. قدر این تجمعات دینی و مذهبی و موقعیت خوبی که در دست ماست بدانید و یاوران خوبی...

مادر جان، می دانی تو را بسیار دوست دارم و می دانی که فرزندت چقدر عاشق شهادت و عشق به شهیدان داشت. مادر، جهل حاکم بر یک جامعه، انسان ها را به تباهی می کشد و حکومت های طاغوت مکمل این جهل اند و شاید قرن ها...