دوران باستان دارای الگویی بود که بر اساس آن اثر هنری به داوری گذاشته می ‌شد.

برخلاف یکنواختی و یکدستی هنر و فرهنگ کلاسیک، هنر و فرهنگ یونانی گرا گرایش های گوناگونی را نشان می‌داد.

از ادبیات دوران باستان، هیچ کتابی درباره نقاشی و مجسمه سازی باقی نمانده است که بتوان آن را با فن شعر ارسطو یا هوراس، فن خطاب کوئینتیلیان، رساله درباره هارمونی نوشته آریستوکسنوس و اثر ویتروویوس درباره معماری...

فیثاغورثیان «تقلید» را به مفهوم تقلید بازیگر می‌دانستند؛ دموکریتوس آن را به مفهوم تقلید یک شاگرد از استاد. تنها افلاطون بود که آن را به معنای تقلید یک کپی کار از یک الگو و مدل می‌فهمید.

معماران یونانی از انحراف خط مستقیم هم پا را فراتر نهادند. آنها خطوطی را که انتظار می‌رفت خطوط مستقیم باشند، کج می‌کردند.

قانون مجسمه سازان نه تنها نسبت‌های بدن، بلکه نسبت میان اجزاء بدن و به ویژه اجزاء صورت را شامل می‌شد.

نقاشی قرن پنجم، مانند مجسمه سازی آن زمان، گرایش کلاسیکی را نشان می‌داد و به واسطه فرم‌های طبیعی و بعد انسانی متمایز شده بود.

مجسمه سازان کلاسیک آشکال زنده بدن انسان را به نمایش می‌گذاشتند، اما تلاش می‌کردند که نسبت‌های ثابت آن را پیدا کنند.

مجسمه سازی از هر های تجسمی سه بعدی بوده و هزاران سال قدمت دارد . در مجسمه سازی از تکنیک ها و مواد مختلفی استفاده میشود. ابزار های مجسمه سازی و افراد مشهور در این رشته را در ادامه معرفی خواهیم کرد . در...