فیثاغورثیان «تقلید» را به مفهوم تقلید بازیگر می‌دانستند؛ دموکریتوس آن را به مفهوم تقلید یک شاگرد از استاد. تنها افلاطون بود که آن را به معنای تقلید یک کپی کار از یک الگو و مدل می‌فهمید.

تراژدی، تقلیدی است از کنش و رفتاری جدی و کامل با دامنه و اندازه‌ای مشخص؛ که به لحاظ زبانی با انواع تزئینات هنری آراسته شده است.

هنگامی که یونانیان به زیبایی اشاره می‌کردند، تقریبا فقط به زیبایی اخلاقی می‌پرداختند تا به زیبایی زیباشناختی.

فرش کاشان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان فرش سجاده ای کاشان است که امروزه با تولید باکیفیت ترین فرش های سجاده ای مشغول به ارسال این فرش به تمام نقاط ایران است. بنابراین اگر شما علاقه مند به خرید این نوع...

ارسطو معتقد بود که، در تقلید، هنرمندان واقعیت را نه تنها آنگونه که هست، بلکه زشت‌تر و یا زیباتر نیز می‌توانند ارائه کنند.

جدای از فن شعر، ارسطو در آثاری که به موضوعات دیگر نیز اختصاص داده بود، درباره زیباشناسی اظهارنظر کرده است.

خود افلاطون یک هنرمند بود و به زیبایی در هنر توجه می‌کرد، اما فلسفه او اقتضائات متعددی داشت.

تعریفی که منشاء سوفسطائی دارد، این بود که زیبایی متشکل از چیزیست که از طریق حس شنوایی و بینایی برای ما ایجاد لذت می‌کند.

تنها محاسبه و اندازه می‌تواند درستی و دقت هنر را تضمین کند. این عنصر افلاطونی، میراثی فیثاغورثی بود.

داوری نهایی افلاطون درباره هنر منفی است، او حتی در جایی که هنر را محکوم نمی‌کند، آن را کم اهمیت نیز می‌داند.