با ذوالفقاری که به دست خود بگیری<br /> حیدر تماشا می‌شود وقتی بیایی<br /> زخمی که روی سینه‌ی مادر نشسته<br /> حتما مداوا می‌شود وقتی بیایی

باید که به جز فرج دعایی نکنیم<br /> جز در غم او آه و نوایی نکنیم<br /> خوشنودی صاحب الزمان از امروز<br /> تصمیم بگیریم، خطایی نکنیم

ای کاش شبی صدا کنی ما را هم<br /> از غصه و غم رها کنی ما را هم<br /> آیا شود ای یوسف زهرا، امشب<br /> لطفی کنی و دعا کنی ما را هم

دوباره جمعه شد و یک مدینه از اندوه<br /> درون سینه مولای بی‌نشان می‌رفت<br /> دوباره جمعه شد و با کتیبه‌ای از غم<br /> غزل به سوی فراقش دوان دوان می‌رفت<br /> خدا کند که همین جمعه بشنود کعبه<br /> صدای...

جهان ز روی محمد بهار بود، خدا را<br /> دعا کنید که بار دگر بهار بیاید<br /> دعا کنید که بر انتقام خون شهیدان<br /> عزیز فاطمه با چشم اشکبار بیاید

مباد آن که بیایی و مرده باشم من<br /> شتاب کن که اجل می کند شتاب بیا<br /> گذشت عمر و ندیدم تو را به بیداری<br /> کرامتی کن و امشب مرا به خواب بیا

به راه او نشستم من با دو چشم خسته<br /> دلم درِ امیدُ به روی خود نبسته<br /> گذشت چو باد چو از پی، این جمعه‌ها پیاپی<br /> این دوری و جدایی به انتها رسد کِی

در روزگارِ غیبت تو، صبح ما به چشم<br /> غیر از غروب غربت و جز شام تار نیست<br /> هر چند در فراق تو یک چند زنده‌ایم<br /> دوران انتظار به جز احتضار نیست

گر چه از داغ هجر می سوزم   <br /> راضیم چون شفای من مهدیست<br /> گه به یادش ز خواب برخیزم  <br /> نیمۀ شب دعای من، مهدیست

تکیه به وفای ما نکن آقا جان<br /> گریه تو  برای ما نکن آقا جان<br /> بهر فرجت خودت بیا کاری کن<br /> دل خوش به دعای ما نکن آقا جان