بعضى در اشعار یا مراسم مدّاحى و سینه زنى، خود را سگ، الاغ یا کبوتر اهل البیت(علیهم السلام) و امثال آن مى خوانند. آیا بیان چنین جملاتى داراى اشکال است؟

نام کلب رقیّه براى خود انتخاب کرده ام، که وفاى سگ را مى رساند، چرا که اگر آدم بتواند به اندازه سگ وفا داشته باشد یقیناً به انسانیّت مى رسد; مانند رسول ترک، که در خواب او را به صورت سگ امام حسین(علیه السلام)...

آیا استفاده از جملاتى همچون «ما همه سگ حسینیم» در مجالس عزادارى امام حسین(علیه السلام) اشکالى دارد؟

ذکر نام ائمّه در مدّاحى به شکلى که به طور واضح تلفظ نشود، و یا به گونه اى دیگر تغییر کند مثلاً «حوسین» به جاى «حسین»(علیه السلام) گفته شود، چه حکمى دارد؟

مدّاحى هایى که حالت غنا دارد چه حکمى دارد؟

با توجّه به مضمون ظاهرى اشعارى نظیر «گرد حرم دویده ام، صفا و مروه دیده ام، هیچ کجا براى من کرببلا نمى شود» که حداقل در ظاهر، زیارت کربلا و یاد امام حسین(علیه السلام) را پرشورتر از یاد خدا و زیارت کعبه...

ى خواستم بدانم آیه 31 سوره توبه که ارباب را تنها خدا مى داند، با گفتن «ارباب من حسین» ملازمه دارد؟ به نظر من امامان نیز راضى به این القاب و اعمال خرافى مانند بوسیدن حرم و دخیل بستن و شفاى مریض نیستند....

نمى دانم مدّاحى هایى که گوش مى دهم مشکل شرعى دارد یا خیر؟ و نمى توانم تشخیص دهم که مناسب شأن اهل بیت(علیهم السلام) هست یا خیر، چه کنم؟ مثلاً این اشعار اگر در مدّاحى خوانده شود آیا گوش دادن به آن مشکل دارد:...

مراسم نخل بردارى (شبیه سازى تابوت ائمّه اطهار علیهم السلام) طبق چه مستندات دینى و اسلامى انجام مى گیرد؟ و چه حکمى دارد؟

سوزاندن خیمه هایى که به عنوان سمبل براى مردم به نمایش گذاشته مى شود، البتّه به طورى که فسادى ایجاد نشود، چه حکمى دارد؟