فلسفه نقش بارز شعر را در زندگی روشنفکری عهده دار شد. مسائل اساسی حیات انسانی که علتی برای خلق تراژدی گشتند، اکنون علتی برای فراموشی آن بودند.

نیایش‌ها و شعرها بیشتر به منظور قرائت در مراسم سروده می‌شدند، نه برای قرائت فردی و شخصی.

تئوری نخستین هنر، مبتنی بر این هنر بیانگر اولیه بود. یونانیان باستان شعر و موسیقی را از لحاظ بیانگری و عاطفی تفسیر میکردند.

موسیقی یونان باستان ارتباط نزدیکی با شعر داشت، درست همانگونه که همه اشعار خوانده و سروده می‌شدند.

جامعه یونانی مرفه، ثروتمند و تا حدودی صنعتی و دارای نظامی دموکراتیک بود، گرچه بر برده داری که در قرن‌های هفتم و ششم پیش از میلاد شکل گرفت، تکیه داشت.

زیباشناسی قدیم تا حدود زیادی نتیجه کار یونانیان بود و ابتدائا دستاورد انحصاری آنان. اما بعدها ملت‌های دیگر نیز در آن شریک شدند.

فرهنگ یونانی با سرعتی شگفت انگیز و با شکوه تمام توسعه یافت. این تکامل دست کم تا حدودی براساس وجود شرائط طبیعی مساعد و مطلوب در سرزمینهایی که یونانیان ساکن شدند

مطالعه زیباشناسی در امتداد خطوط گوناگونی به پیش می‌رود. هم نظریه زیبایی و هم نظریه هنر را شامل می‌شود، نظریة اشیاء زیباشناختی و تجربه زیباشناختی را بررسی میکند و توصیف، توصیه، تحلیل و تشریح را به کار میگیرد.

تاکنون، مورخین در تاریخ‌های زیباشناسی خودشان را تقریبأ فقط به اندیشه‌های فیلسوفان زیباشناسان و نظریه های صریح محدود کرده‌اند.

در انتخاب موضوعات، تاریخ زیباشناسی نمی تواند با هیچ معیار خارجی، مثل یک اسم خاص یا حوزه خاصی از مطالعات، به جلو رود.