تاكنون در زمينه‌ي بازسازي منابع مفقود در زمينه‌ي حديث، در چهار مقاله سخن گفته ايم: از ضرورت بازسازي منابع و اهداف و روش‌هاي اين كار، سخن به ميان آمد، مصادر اوليه رجال، شناسايي شدند و سپس به معرفي

يا آية الله، عنواني تفخيمي که در قرن اخير از سوي شيعيان ايران به مقامات عالي روحانيت که داراي رتبه‌ي اجتهاد و صلاحيت فتوي و مرجعيت هستند داده شده است. آيت (الآية) در لغت به معني نشانه و علامت و عبرت

در بخش نخست اين نوشتار،‌ به تاريخچه و فهرست مكتوبات حديثي ائمه (ع) پرداخته شد و در پايان،‌ از يكصد و سي اثر ياد شده كه به ائمه (ع)، منسوب‌اند. اينك و در اين نوشتار، به پژوهش‌هاي ضروري در اين عرصه

تاثيرگذاران امامان شيعه (عليه السلام) در رشد و بالندگي فرهنگ و تمدن اسلامي در حيات سيصد ساله آن، بركسي پوشيده نيست. سخنان نغز و حكيمانه، تربيت شاگردان دانشور،‌ و سيره‌ي عملي فرهنگ پروري و دانش

در مجموعه‌های حديثي شيعه و اهل سنت، احاديث چندي به چشم می‌خورند كه بر قرار گرفتن زمين بر پشت ماهي دلالت دارند. درباره‌ی احاديث، از سه منظر كلي می‌توان به مطالعه و بررسي پرداخت.

واقعه‌ي غدير- كه در ذي الحجه سال دهم هجري، هنگام بازگشت پيامبر (صل الله و عليه) از حج اتفاق افتاد-، ‌حادثه‌اي تاريخي نيست كه در كنار ديگر وقايع، ‌بدان نگريسته شود. غدير،‌ تنها نام يك سرزمين نيست، ‌يك تفكر...

پايه‌هاي اختلاف جريان‌هاي حديثي اهل سنت را مي‌توان در اعتبار،‌ صدور و تفسير حديث خلاصه كرد. اين اختلاف،‌ درگذشته،‌ سبب شكل گيري گروه‌هاي نص گرا،‌ عقل گرا و صوفيه شده است. در عصر حاضر نيز همان

پديده‌ي «خاورشناسي » يا «استشراق»، به مجموعه‌ي مطالعات غربيان نسبت به شرق اطلاق مي‌گردد، خواه اين مطالعات، به مليت‌ها و اقوام برگردد يا به اديان و آيين‌ها؛ يعني مطالعات ايران شناسي،‌ عرب شناسي،‌

يكي از مباحث اصلي فلسفه‌ي حديث و علوم حديث- كه نقشي زيربنايي در همه‌ي مباحث مرتبط با حديث دارد، مسئله «رابطه‌ي حديث با قرآن» ‌است. در اين مسئله، ‌سخن بر سر آن است كه حديث،‌ چه جايگاهي در كنار

انسان موجودی هدفمند است که در ورای کارهای اختیاری خود غایت و هدف خاصی را جستجو می‌کند. آدمی از مبدئی نشأت گرفته که سرانجام به همان مبدأ بازمی‌گردد. بازگشت به آن آغازگاه، همان معاد است