الهی محبت تو گُلی است محنت و بلا خار آن، آن کدام دل است که نیست گرفتار آن

الهی مخلصان بمحبت تو مینازند و عاشقان بسوی تو میتازند، کار ایشان تو بسز که دیگران نسازند، ایشان را تو نواز که دیگران ننوازند

الهی همه آتشها محبت تو سرد است و همه نعمتها بی لطف تو درد است.

الهی بر هر که داغ محبت خود نهادی، خرمن وجودش را بباد نیستی در دادی.

الهی تو بر رحمت خود و من بر حاجت خویش پس تو توانگری و من درویش.<br /> یارب ز کرم بحال من رحمت کن<br /> بر این دل ناتوان من رحمت کن<br /> در سینهٔ دردمند من راحت نه<br /> بر دیدهٔ اشکبار من رحمت کن

الهی در دل ما جُز محبت مکار و بر این جانها جز الطاف و مرحمت مدار و بر این کشت ها جُز باران رحمت مبار.

الهی بحق آنکه ترا هیچ حاجت نیست رحمت کن بر آنکه او را هیچ حجت نیست.

الهی ای بینندهٔ نماز ها، ای پذیرندهٔ نیاز ها، ای دانندهٔ راز ها و ای شنوندهٔ آواز ها ای مطلع بر حقایق و ای مهربان بر خلایق عذر های ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر، عیبهای ما مگیر که تو قوی و ما حقیر اگر بگیری...

الهی ای کریمی که بخشندهٔ عطایی و ای حکیمی که پوشندهٔ خطایی و ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی و ای خالقی که راهنمایی و ای قادری که خداییرا سزایی، بذات لایزال خود و بصفات با کمال خود و بعزت جلال خود و...

الهی در سر آب دارم، در دل آتش، در باطن ناز دارم، در باطن خواهش در دریایی نشستم که آنرا کران نیست، بجان من دردیست که آنرا درمان نیست، دیدهٔ من بر چیزی آید که وصف آن بزبان نیست.