در آرزوی خلوت روحانیِ توام<br /> فیضی از آستان تو بر من عطا شود<br /> از درگه مقدست ای نور هل اتی<br /> لطف خدا روا به منِ بی نوا شود

زیباست آن ترانه که با  واژه ی وجود<br /> هم نغمه با صدای قدوم شما شود<br /> می آیی و جهان پر از اعجاز  می شود<br /> هر ذره ای ز خاک رهت کیمیا شود

روشن ز نور روی تو ملک جهان ولی<br /> عاجز از آنکه حق وجودت ادا شود<br /> شعرم شبیه آیه ی مُنزل شود اگر<br /> در کوی وصف تو بنشیند گدا شود

دل از کمند فتنه شیطان رها شود<br /> یک دم اگر به حُسن رخت مبتلا شود<br /> ای غایب از نظر به نظر کی عیان شوی<br /> بر دیدگان غبار رهت طوطیا شود

خرمم از سوز او سینه شود چاک چاک <br /> سوزم اگر روز و شب از غم هجرش رواست <br /> دیده به ره مانده ام زو خبر خوش بیاد <br /> دل نگرانم چرا نامد و ره آشناست

محبت تو به دل پروریدم و گفتم <br /> که این شکوفه زمانی به بار می آید <br /> فقط به شوق وصال تو هست مولا جان <br /> دلم که با غم هجران کنار می آید

و عاقبت به سر این انتظار می آید <br /> ز گرد راه یقیناً سوار می آید <br /> تو گو ز غیر بپرداز خانه دل را <br /> که خانه لایق اگر شد نگار می آید

دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته <br /> تو مروه ای تو صفایی خدا کند که بیایی <br /> قسم به عصمت زهرا بیا ز غیبت کبری <br /> دگر بس است جدایی خدا کند که بیایی

تو مشعری عرفاتی تو زمزمی تو فراتی <br /> تو رمز آب بقایی خدا کند که بیایی <br /> به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری <br /> به دردها تو دوایی خدا کند که بیایی

دمی که بی تو برآید خدا کند که نباشد <br /> الا که هستی مایی خدا کند که بیایی <br /> تو احترام حریمی تو افتخار حطیمی <br /> تو یادگار منایی خدا کند که بیایی