امید خفته به دل‌های بی شکیب بخیزد<br /> قرار رفته ز جان‌های بی قرار بیاید<br /> خوشا ظهور تو مهدی که از شمیم کلامت<br /> نهال وعده ی پیغمبران به بار بیاید

بیا که از قدمت سبزی بهار بیاید<br /> بیا که روشنی روز و روزگار بیاید<br /> خزانِ ظلم به تاراج باغ دست گشوده<br /> بیا بیا که به همراه تو بهار بیاید

هستم گدای کوی تو، چشمم بود بر سوی تو<br /> شاید ببینم روی تو، یابن الحسن یا بن الحسن<br /> گیرم سراغت را کجا، در مروه ای یا در صفا<br /> در سامرا یا کربلا، یابن الحسن یا بن الحسن

به صبح روز ظهور تو می خورم سوگند<br /> که صبح بی تو زهر شام تار سخت تر است<br /> حیات بی تو به معنای مرگ تدریجی است<br /> بهشت اگر تو نباشی ز نار سخت تر است

فراق روی تو از احتضار سخت تر است<br /> ز صبح حشر شب انتظار سخت تر است<br /> ندیدن گل روی تو ای بهشت امید<br /> تحملش به دو چشمم ز خار سخت تر است

کسی که دل به تو داد اعتنا به جانش نیست<br /> نه اعتناش به جان کار با جهانش نیست<br /> به دین زنده ما مرده بایدش گفتن<br /> کسی که صحبت عشق تو بر زبانش نیست

هرچه کردم تا ببینم روی ماهت را نشد<br /> دیدن آن چهره ی زیبا نصیب ما نشد<br /> حاجتم این بود زیر خیمه ات نجوا کنم<br /> رسم عشق و عشق بازی، بازهم اجرا نشد

جان و دل را بوی وصل آن دل و جان کی رسد؟<br /> وین شب تنهای تاریکی به پایان کی رسد؟<br /> ای صبا، باز آمدن دورست یوسف را ز مصر<br /> باز گو تا بوی پیراهن به کنعان کی رسد؟

ز پشت ابر ای مه، سر بر آور<br /> دگر دوران ظلمت را سر آور<br /> خط بطلان بکش بر هر مرامی<br /> جهان را تحت یک فرمان در آور

وصالت کی شود ما را میسّر؟<br /> که تا گردد دل و دیده منوّر<br /> خوش آن روزی که برخیزد ز کعبه<br /> طنین نغمه ی الله اکبر