شب قدر آمده تا ساکنِ میخانه شویم<br /> به جز اربابِ خرد با همه بیگانه شویم<br /> تا سحر ناله ی الغوث و دعا سر بدهیم<br /> کاین چنین عاشق و دلداده یِ دیوانه شویم

ای بنازم رحمتت کز دیده بارانی گرفت<br /> در دلم شبهای احیایت چه طوفانی گرفت<br /> اشکها بارید و قدری قلبها آرام شد<br /> صیقلی شد سینه ها و خوب مهمانی گرفت

تو آنقدر خوبی که حتی از نشستن<br /> با بنده­ ی آلوده ات عاری نداری<br /> با رو سیاهِ مستحقِ سرزنش هم<br /> قصدی به غیر از آبروداری نداری

سائل بی دست و پایم حال زارم را ببین<br /> باز هم کردم ضرر، دار و ندارم را ببین<br /> درب بیچاره سرا شد باز، من هم آمدم<br /> خویش را بیچاره کردم روزگارم را ببین

اگه میشه به منم کن نظری<br /> تو مناجاتم و توی سحری<br /> لطف تو زیاده من خوب می‌دونم<br /> من و قاطی خوبات خوب می‌خری

اومدم دست به دعا من بگیرم<br /> توی این شبا بگم من فقیرم<br /> تو بیا نگاهی از وفا بکن<br /> بدون تو من خدایا می‌میرم

عبدی که بود پست و هوسران تر از همه<br /> برگشته سر به زیر و پشیمان تر از همه<br /> از خود فرار کرده غلام فراری ات <br /> سوی تو بازگشته گریزان تر از همه<br /> یا که مرا مقابل این خوبها بزن<br /> یا...

کارم همیشه جرم و خطا بوده از قدیم<br /> کارت همیشه لطف و عطا بوده از قدیم<br /> مغلوب نفس گشته ام و خورده ام زمین<br /> تنها سلاحم اشک و دعا بوده از قدیم

خوب یا بد همه آیید که دعوت شده ایم<br /> که در این بزم برای همه، جا آماده است<br /> قبل از آنی که دهان باز کند هر بیمار<br /> پیش رویش همه اسباب دوا آماده است

سفره باز است، بیایید، غذا آماده است<br /> هر کجا صحبت توبه است، خدا آماده است<br /> شهر را با خبر از سفره ی احسان سازید<br /> آن کریمی که کشد ناز گدا، آماده است