جعفر

هو السیّد جعفر بن محمود الکرمانی  ، الزنبیر پوری  ، المعروف فی شعره بروحی  ، وزنبیر پور قصبة بالقرب من لکهنو فی الهند  .أدیب  ، شاعر  ، له (دیوان شعر)  .أصله من کربلاء  ، رحل أبوه إلى الهند  ، فولد بها المترجم له  ، فتتلمذ على السیّد لطف الله البلگرامی  ، ثم انتقل إلى مدینة شاه جهان آباد  ، وصحب بها عبدالقادر بیدل  ، ثم انتقل إلى لکهنو وصحب بها عدداً من الأدباء  .

توفی فی شهر رمضان سنة 1154هـ  ، ودفن فی زنبیر پور  .

من شعره :

باغبان نگذاشت تا بیرون برم گل از چمن***نکهتى دزدیدم وآن هم صبا تاراج کرد

شکفته جبهه کدام آفتاب میآید *** که خنده چون سحر از گرد کاروان پیداست

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 2 ص388  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 26/105  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص241  .