الطرزی

هو الطرزی الأفشاری  ، الرازی  ، الطرشتی  .من شعراء ایران فی القرن الحادی عشر الهجری  .أصله من مدینة ارومیة من عشیرة الأفشار  ، ولد فی مدینة طرشت من توابع طهران  .فی عهد السلطان شاه عباس الصفوی الثانی رحل الى اصفهان وسکنها  ، وله (دیوان شعر)  .

توفی قبل سنة 1083 هـ  ، وقیل کان حیاً سنة 1060 هـ  .

من شعره  :

مدنیدیم پس از مکیدن***نه به کس حیله ونه مکریدن

مرقد پاک نبی طوفیدیم***عمریدیم وابابکریدیم

وله أیضاً  :

مبادا که از ما ملولیده باشى***حدیث حسودان قبولیده باشى

چو درس محبت نخواندى چه سود ار***فروعیده باشى اصولیده باشى

وله أیضاً  :

صد نافه مشک خال لبت در شراب کرد***تا شد سیاه مست وجهانى خراب کرد

بر یاد عارض تو گلى چند روزگار***بر سقف آسمان زد ونام آفتاب کرد

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص647  . تذکره نصر آبادى (فارسی) ص408 ص409  . روز روشن (فارسی) ص500  . ریحانة الأدب (فارسی) 4/50  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص374  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص356  . مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم1 ص45  . فرهنگ معین (فارسی) ج5 ص 1086  .