هو تاج الدین حسن بن سلیمان التونی ، السبزواری ، المتلقب فی شعره بسلیمی .من شعراء إیران فی القرن التاسع الهجری .أصله من تون ـ من مدن جنوب خراسان ـ استوطن فی شبابه مدینة شیراز ، ثم انتقل إلى سبزوار وسکنها ، وتولى بها تحصیل الرسوم والضرائب الحکومیة ، ثم استعفى من تلک الوظیفة وحج إلى بیت الله الحرام وزیارة العتبات المقدسة فی العراق .
توفی فی طریقه لزیارة الامام الرضا (علیه السلام) بمدینة جهاندار سنة 854 هـ ودفن بسبزوار .
له (ولایتنامه) ، ومنظومة (حرز النجاة) ، وله (دیوان شعر) .
وله أشعار کثیرة فی المناجاة ومناقب الامام أمیر المؤمنین (علیه السلام) ومن مناجاته :
بر آرى بفضل تو اى کردگار***که در دین ودنیا مرا پنج کار
یکى حاجتم را نمانى بکس***بر آرنده آن تو باشى وبس
دوم روزى من زجایى رسان***که منت نباید کشید از کسان
سیم چون بمرگم اشارت بود***به الا تخافوا بشارت بود
چهارم چنانم سپارى بخاک***کز آلودگى گشته باشیم پاک
بپنجم چو تن بگسلاند کفن***رسانى تنم را بدان پنج تن
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 2 ص467 و468 ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/66 و67 ، روز روشن (فارسی) ص368 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج 29 ص614 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص276 .
