حسن

هو نجم الدین الحسن بن علی الدهلوی  ، السنجری  ، وقیل السجزی  ، المتلقّب فی شعره بحسن  ، الملقب بسعدی الهند  .من مشاهیر علماء الهند  ، وکان متصوفاً  ، أدیباً شاعراً  .کان من شعراء بلاط سلاطین الهند  ، خصوصاً السلطان علاء الدین الخلجی  ، وله فیهم غرر المدائح  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

دارم دلکى غمین بیامرز ومپرس***صد واقعه درکمین بیامرز ومپرس

شرمنده شوم اگر بپرسى عملم***اى اکرم اکرمین بیامرز ومپرس

وله أیضاً :

یک حرف تو چل صباح عالم را نور***یک حرف تو هشت خلد را مایه حور

حرف سیمین چهل ولى را دستور***زآن چار چهار رکن عالم معمور

وله أیضاً :

مشتاق تو به هیچ جمالى نظر نکرد***بیمار تو زهیچ طبیبى دوا نخواست

برما دلت نسوخت ندانم چرا نسوخت***ما را دلت نخواست ندانم چرا نخواست

توفی سنة 707 هـ  ، وقیل سنة 727 هـ  ، وقیل سنة 731 هـ  .

المراجع :

الذریعة ج 9 قسم 1 ص242  ، نفحات الانس (فارسی) ص608 و609  . هفت اقلیم (فارسی) ج 1 ص366 ـ 369  ، ریحانة الأدب (فارسی) ج2 ص244 و245  . پارسى گویان هندو سند (فارسی) ص37 ـ 40  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص159  ، ریاض العارفین (فارسی) ص187  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 19/591 مجمع الفصحا (فارسی) ج 1 ص561 ـ 566  .