سائل

هو سائل الرازی  ، الهمدانی  ، النهاوندی  .شاعر  ، کاتب  ، فاضل  .أصله من آه من توابع دماوند  ، سکن همدان  .اتهموه بالجنون وقیدوه بالسلاسل  ، ولم یزل حتى مرض ومات سنة 940 هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره  :

هر که بینم بدرت گر همه سایل باشد***رشکم آید که مبادا بتو مایل باشد

کدام شب که زهجر تو خون نمى گریم***کدام روز که از شب فزون نمى گریم

بى لبت خون جگر مى چکد از چشم ترم***چند خونابه خورم واى که خون شد جگرم

کار ما در شهر با شوخى بلا افتاده است***عاشقیم وکار عاشق با خدا افتاده است

دل بدستم بود ومى گشتم بگرد کوى دوست***بى خبر بودم نمى دانم کجا افتاده است

هرگز لب اهل درد خندان نبود***جز گریه نصیب دردمندان نبود

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص426  . ریحانة الأدب (فارسی) ج2 ص410  . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج28 ص6  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص259  .