سالک

هو سالک الیزدی  .من شعراء ایران فی القرن الحادی عشر الهجری  ، وکان أدیبا  ، متصوفا  .سکن شیراز  ، ثم انتقل الى اصفهان وأقام بها  ، ثم هاجر الى الهند أیام ملکها عبد الله قطب شاه وصحبه وحظی لدیه وسکن الدکن  ، وأیام فتنة المغول ترک الدکن وسکن مدینة شاه جهان آباد  ، ولم یزل بها حتى توفی
سنة 1066 هـ  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره  :

در هم سرشته اند غم وشادى جهان***چندانکه کرد خنده لب ما گریستم

سالک فتاده تا نظر ما به سوى چرخ***فواره سان به عالم بالا گریستم

وله أیضاً  :

محتسب دوش مرا بر در خمار گرفت***برد غوغا زحد ومعرکه بسیار گرفت

شیشه بر گردن من کرد وبه سو گرداند***شور رسوائى من کوچه وبازار گرفت

بر در دیر مغان زاهد سالوس آمد***خبر کفر من از حلقه زنار گرفت

خواستم کز سر کوى تو قدم بردارم***دامن آبله پاى مرا خار گرفت

چه بهارى چه بهشتى که گلستان چون خار***به تماشاى تو جا بر سر دیوار گرفت

دى که مستانه سر زلف ترا داشت به کف***دزد خود سالک از آن طره طرار گرفت

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص420  . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص262  . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج28 ص178  . ریحانة الأدب (فارسی) ج2 ص414  . تذکره نصر آبادى (فارسی) ص329  . روز روشن (فارسی) ص343 - ص345  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص256  .