سیف

هو أبو المعالی سیف الدین سعید بن المظفر  ، وقیل المطهر بن سعید الخبوشانی  ، البارخرزی  ، المعروف بسیف  .عالم  ، صوفی  ، ریاضی  ، أدیب  ، شاعر  .ولد بمدینة باخرز فی التاسع من شهر شعبان سنة 586 هـ  .رحل إلى خوارزم  ، وحضر بها دروس الشیخ نجم الدین کبرى  ، ثم ارسله إلى بخارى لتکمیل دروسه  .

عاصر کلاً من منکوقاآن وهولاکوخان المغولیین  .

توفی ببخارى فی الخامس والعشرین من ذی العقدة سنة 658 هـ  ، وقیل سنة 659 هـ  ، وقیل سنة 653 هـ  ، وقیل سنة 655 هـ  ، ودفن بها  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره  :

گر من گنه جملة جهان کر دستم***لطف تو امیداست که گیرد دستم

گفتى که بوقت عجز دستت گیرم***عاجز تر از این مخواه کاکنون هستم

وله أیضاً  :

تا کى بود این جور وجفا کردن تو***بیهوده دل خلایق آزر دن تو

تیغیست بدست آسمان خون آلود***گر بر تو رسد خون تو در گردن تو

وله أیضاً  :

ها مردا هوى ها جوانمردا هوى***مردى کنى ونگاه دارى سرکوى

گر تیغ رسد چنانکه بشکافد موى***ز نهار که از دوست نگردانى روى

وله أیضاً  :

أى ناله پیر خرقه پوش از غم تو***وى نعره رند باده نوش از غم تو

فریاد وفغان مى فروش از غم تو***در میکدها جوش وخروش از غم تو

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص485 وص486  ، هفت اقلیم (فارسی) ج2 ص165 وص166  ، تاریخ گزیده (فارسی) ص671 وص672  ، ریحانة الأدب (فارسی) ج3 ص146  ، نفحات الانس (فارسی) ص433 وص434  ، تاریخ جهان گشاى جوینى (فارسی) ج3 ص9  ، شد الازار ص121  ، مرآة الجنان ج4 ص151  ، جامع التواریخ (فارسی) ج2 ص172  ، ریاض العارفین (فارسی) ص84  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج9 ص191  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص283  ، مجمع الفصحا ج1 قسم2 ص695  ، فرهنگ معین ج5 ص844  .