سیمی

من ادباء وشعراء ایران  ، وکان کاتباً بلیغا  ، فاضلاً  ، حسن الخط  .أصله من نیشابور  ، سکن مشهد الامام الرضا (علیه السلام) بخراسان  ، واشتغل بتعلیم الصبیان  ، وکان معاصراً لعلاء الدولة بن بایسنقرین بن شاهرخ  ، توفی سنة 830 هـ  ، وله (دیوان شعر)  .

من شعره  :

أی دل بکام خویش جهان را تو دیده گیر***دروى هزار سال چونوح آرمیده گیر

ترکان تنگ چشم وسهى قد وخوش خرام***سیب ذقن گزیده ولبها مکیده گیر

هر گنج وهر خزانه که شاهان نهاده اند***آن گنج وآن خزانه بدست آوریده گیر

هر پرده اى که هست ببلغار وچین وروم***زآنها براى خویش قباها بریده گیر

سیمین تن توچون قفس وروح همچو مرغ***روزى قفس شکسته ومرغش پریده گیر

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 2 ص488 و489  ، روز روشن (فارسی) ص385 و386  ، مطلع الشمس (فارسی) 1/722 و723 و3/970  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص284 و285  ، حبیب السیر (فارسی) 4/62  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 29/779  .