أشهری

هو جمال الدین شاهپور  ، وقیل شاهفور بن محمد النیشابوری  ، المعروف بأشهری  .من شعراء ایران فی القرن السادس الهجری  ، وکان فاضلاً  ، عارفاً بالحساب  .تتلمذ على ظهیر الدین الفاریابی  ، وتولى کتابه الانشاء فی عهد السلطان محمد بن تکش  .

له (دیوان شعر)  ، و(رسالة شاهفوری)  .

توفی فی تبریز سنة 600 هـ  ، وقیل سنة 606 هـ  ، وقیل سنة 645 هـ  ، ودفن بها  .

من شعره  :

أی پر شکر زیاد توام آستین جان***چون پرگهرز دیده من دامن جهان

هم زآن شکر رسیده تو اندر مراد دل***هم زین گهرفتاده من اندر هلاک جان

نازت بهر طمع که کشد سینه سود مند***خاکت بهر بها که خرد دیده رایگان

سرخ است همچنانکه ترا لب مراد وچشم***تنگست همچنا نکه مرا دل ترا دهان

وله أیضاً  :

دریا دلى که پیش گهربار دست او***هر دم زخجلت آب شود همچوا برکان

آنجا که لطف اوست عنان فناسبک***وانجا که خشم اوست رکاب أجل کران

خون عدو حسام تو را بررخ گهر***جان حسود رمح تو را بر لب سنان

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 1 ص79  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/137  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص46  ، مطلع الشمس 3/963  ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/234 و235  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 30/154 و175  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص44 و45  .