دست غیب

هو السید صادق  ، وقیل محمد صادق الحسینی  ، الشیرازی  ، الملقب بدست غیب  .کان قاضی قضاة شیراز فی عصره  ، وکان شاعراً  ، وله (دیوان شعر)  .

کان على قید الحیاة قبل سنة 1052 هـ  ، وتولى الکتابة بمکتبة الشاه صفی من شعره  :

هر آمد گل زباغ زندگانى چید ورفت***آمد وبرسستى عهد جهان خندید ورفت

کس از ین ویرانه دل یکدانه حاصل برنداشت***هر که آمد پاره تخم هوس پاشید ورفت

سیر أمواج فنارا قوتى در کار نیست***چون شرر مى باید اندک همتى ورزید و رفت

وله أیضاً  :

دم شمشیر تو اعجاز مسیحا دارد***خضر اگر کشته تیر تو شود جادارد

هر نفس دست تو درگردن خود مى بیند***این چه اقبال بلندست که مینادارد

وله أیضاً  :

یاد آنروزى که راه صرف بد خواهى نبود***بامنش گاه التفاتى بود اگر گاهى نبود

راه مرغ نامه برهم بسته است آن تندخو***من چه میکردم اگر دل را بدل راهى نبود

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 2 ص578 و579  ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/220  ، تذکرة نصر آبادى (فارسی) ص272 و273  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص209  ، طبقات أعلام الشیعة ج 5 (القرن الحادی عشر) ص210  .