الفارسی

هو ضیاء الدین الفارسی  ، الخجندی  ، الشیرازی  ، الهراتی  ، المشتهر فی شعره بفارسی  .من شعراء وفضلائ عصره  ، وله (دیوان شعر)  .کان شیرازی الأصل  ، وفی أیام شبابه رحل الى خجند من توابع خراسان  .عاصر الملک بیغو ومحمد ایلدگز والملک ملکشاه السلجوقی ومدحهم فی شعره وحظی لدیهم  .

توفی بهراة سنة 610 هـ  ، وقیل سنة 622 هـ  .

من شعره  :

امسال پاى در ره عشق چون نهد***آنکو زخون خویش نشسته است یار دست

در باغ حسن عارض زیباى تو گلیست***که ایمن بود به چیدن آن گل زخار دست

خواهد کسیله از تو امیدش بود کنار***تا بر تنش بجاى دو باشد چهار دست

در عشق تو زپاى در افتادم وخوشست***گر گیردم عنایت صدر کبار دست

عادل غیاث دولت ودین آنکه در جهان***دادش زقدر بر همه کس کرد کار دست

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص629 وص630  . روز روشن (فارسی) ص237  . تاریخ جهان گشاى جوینى (فارسی) ج2 ص79  . ریحانة الأدب (فارسی) ج4 ص8  . لغت نامه دهخدا (فارسی)ج32 ص78 وص79  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص347  . تذکره ریاض العارفین (فارسی) ص225  . فرهنگ معین (فارسی) ج5 ص1055  .