هو طیب المازندرانی ، الهزار جریبی ، المشتهر فی شعره بطوفان .من الشعراء الغزلیین فی ایران فی القرن الثانی عشر الهجری ، وله (دیوان شعر) .رحل من مازندران الى اصفهان ، ومنها هاجر الى النجف الأشرف وسکنها ، ولم یزل حتى توفی سنة 1190 هـ .
من شعره :
گفتى چو بمیرى گذرم بر سر خاکت***مردم من از این شوق ونکردى گذر آنجا
وله أیضاً :
خوش آن دم که زلفت پریشان نشیند***سیه پوش در مرگ ایمان نشیند
مریضى که بیمار عشق تو باشد***اجل بر سرش چون طبیبان نشیند
اجل گشته اى را که در خوابش آیى***سراسیمه خیزد پریشان نشیند
قباى سلامت بدان رند بخشند***که از هستى خویش عریان نشیند
زیمن جمالت دلم آنچنان شد***که در سینه بالاتر از جان نشیند
هر آن کس فکندم جدا از عزیزان***الهى به مرگ عزیزان نشیند
المراجع :
الذریعة ج9 قسم2 ص652 وص653 . ریحانة الأدب (فارسی) ج4 ص64 . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص376 وص377 . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص359 وص360 . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج33 ص343 وص344 . مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم2 ص721 - ص725 .