هو عبد الرحمن الهندی ، الپانی پتی ، المشتهر فی شعره بتحسین .من ادباء وشعراء الهند المعروفین ، وکان قاضیاً ، حافظا للقرآن الکریم ، وله (دیوان شعر) .کان یسکن مدینة شاه جهان آباد الهندیة ، وبها نشأ وتعلَّم .توفی سنة 1294 هـ .
من شعره :
مزاج دهر جنان گرم شد به کینه ما***که سوخت باده زگرمى در آبگینه ما
زخشکى ره صحرا به تشنگى مردیم***بموج ریگ روان غرق شد سفینه ما
المراجع :
الذریعة ج 9 قسم 1 ص168 ، ریحانة الأدب (فارسی) ج 1 ص329 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص111 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) ج 14 ص423 .
