هو عبدالله بن أحمد السنندجی ، الکردستانی ، المشتهر فی شعره بعوام .من شعراء وفصحاء ایران فی القرن الثالث عشر الهجری .عاصر السلطان فتح علی شاه القاجاری وحظی لدیه ، فولاّه سفارة ایران فی روسیة .توفی أیام فتنة سنندج سنة 1235 هـ .
له (دیوان شعر) ، ومن شعره :
نازم بکشورى که مدام از شراب عشق***مفتى قرابه کش بود وشهریار مست
مستى رواج یافت بدهر آن چنانکه شد***صوفی بکنج صومعه بى اختیار مست
وله أیضاً :
در میکده آن بتان که هستند***زیبابت ما همى پرستند
تر کان ختاکه دل ربایند***دل داده آندو چشم مستند
المراجع :
الذریعة ج 9 قسم 3 ص775 . مجمع الفصحا (فارسی) ج 2 قسم 2 ص742 ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/217 و218 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص411 .