ذره

هو عبدالله بن محمد باقر البختیاری  ، الاصفهانی  ، المشتهر فی شعره بذره  .شاعر ایرانی مشهور  ، وله (دیوان شعر)  .کان من أهل اصفهان  ، هاجر الى خرم آباد وأقام بها  ، ولم یزل حتى توفی سنة 1137 هـ  .

من شعره  :

آرایشى به هر خس وخاک أز بهار ماند***نخل حیات ماست که بى برگ وبار ماند

چون شاخ خوشک دستم از آغوش گل جداست***داغى بدل زلاله رخى یادگار ماند

وله أیضاً  :

چو بارقیب من آن شوخ را نظاره کنم***از آن نظاره گریبان صبر پاره کنم

نظاره سوى رقیب است هرزمان اورا***بر آن نظاره ندانم چسان نظاره کنم

بنا له رخنه توانم نمود در دل او***اگر که رخنه توانم به سنگ خاره کنم

چو آفتاب رخش را کند زمن پنهان***زگریه دا من خودرا پراز ستاره کنم

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 2 ص338  ، ریحانة الأدب (فارسی) 2/257  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 24/46  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص215  ،فرهنگ سخنوران (فارسی) ص216  .