هو السید عبدالله بن مظفر الترمذی ، الکرمانی ، الدهلوی ، الهندی ، المشتهر فی شعره بوصفی .من مشاهیر شعراء الهند وخطاطیها .کان کرمانی الأصل ، ولد فی الهند سنة 1000 هـ ، وسکن دلهی ، وقیل اکبر آباد ، وتقرب من بلاط الملک اکبر شاه وابنه جهان گیرشاه وحظی لدیهما .
تعلم على فضل الله بهارنپوری .
توفی فی الهند بمدینة أجمیر سنة 1025 هـ ، وقیل سنة 1035 هـ ، وقیل سنة 1063 هـ .
له (دیوان شعر) ، ومن شعره :
مردمانرا بچشم وقت نگر***وزخیال پریرودى بگذر
چند گوئى فلان چنانش مام***چندگوئى فلان چنانش پدر
ناف آهو نخست خون بوده است***سنگ بوده است زابتداگوهر
کهتران مهتران شوند به عمر***کس نزاد است مهتر أز مادر
المراجع : الذریعة ج 9 قسم 4 ص1269 ، ریحانة الأدب (فارسی) 6/330 و331 ، ستارگان کرمان (فارسی) ص421 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص602 و603 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص649 ، تذکره ریاض العارفین (فارسی) ص158 ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم1 ص107 .