درویش

هو عبد المجید بن عبدالله الطالقانی  ، الاصفهانی  ، الملقّب بدرویش  ، والمشتهر فی شعره بمجید وخموش  .من کبار ادباء ایران  ، وکان صوفی المسلک  ، شاعرا مشهوراً وخطاطاً معروفاً  .ولد بطالقان ـ من توابع قزوین ـ  ، وفی شبابه رحل الى اصفهان لأخذ التصوف والعرفان  ،  فسکنها وأصبح بها من أبرز خطاطی عصره  .

توفی باصفهان شاباً فی الخامس عشر من المحرم سنة 1185 هـ  ، بعد اصابته بمرض السل  ، ودفن بها  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره  :

جز دام توجاى دیگرم نیست***حاجت بشکستن پرم نیست

بر بام حرم نمى نشیند***مرغى که پرد زطرف بامت

وله أیضاً  :

أى کاش زمانه ساز گاریم کند***یا رم بیکى ازین دو یاریم کند

یا کار مرا بزخم دیگرسازد***یا چاره زخمهاى کاریم کند

وله أیضاً  :

من وزین پس گلستان خیالت***که نه گلچین در ونه باغبان است

کف خاکى ترابردر نباشد***که أز خون شهیدی تر نباشد

بمحشر داوریها باتو دارم***اگر شور تودر محشر نباشد

المراجع  :

الذریعة ج 9 قسم 1 ص304 و324 وج 9 قسم 3 ص969  ، طبقات أعلام الشیعة 6/472 و473  ، هدیة العارفین 1/621  . مجمع الفصحا (فارسی) ج 2 قسم 2 ص931  ، و932  ، ریحانة الأدب (فارسی) ج 2 ص218 و219  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 23/522  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص208  ،  فرهنگ معین (فارسی) ج5 / 524 و525  .