هو ضياء الدين محمد بن نور الرازي ، الكاشاني ، المعروف بضياء الكاشاني ، المشتهر بضيا .من شعراء وعلماء كاشان ، وله (ديوان شعر) .أصله من الرىّ ، نشأ في كاشان ، وتوفي بها سنة 1024 هـ ، وقيل توفي بإصفهان سنة 1044 هـ.
من شعره :
با آنكه شب ازعصمه دلم فرسايد***روزم همه آرزو كه شب كى آيد
آزرده روزگار را القصه***روز دگر وشب دگر مى بايد
وله أيضاً :
از خلق زمانه پا كشيدن خوشتر***در گوشه عزلت آرميدن خوشتر
زنهار ضيا علاج چشمت نكنى***اوضاع زمانه را نديدن خوشتر
وله أيضاً :
زاهد بخرابات بيا راست مترس***ترسى كه در اين راه خطرهاست مترس
آنكس كه زترس او نيائى بر ما***پنهان زتو در خرابه ماست مترس
المراجع :
الذريعة ج9 قسم2 ص631 . ريحانة الأدب (فارسي) ج4 ص11 . هفت اقليم (فارسي) ج2 ص464 . تذكره نصر آبادى (فارسي) ص161 . لغت نامه دهخدا (فارسي) ج32 ص87 . رياض العارفين (فارسي) ص101 . فرهنگ سخنوران (فارسي) ص348 .