مدینه شد لبریز ماتم امشب واویلا واویلا <br /> موسی‌بن‌جعفر سوزد از غم امشب واویلا واویلا<br /> مدینه الرسول عزا گرفته واویلا واویلا <br /> اهل ولا امشب نوا گرفته واویلا واویلا<br /> شهادت امام صادق...

مهمان جام زهری و در غربت و سکوت<br /> در ظلم اشقیا و به اجبار می روی<br /> آقا نشسته خون جگر بر لبانتان<br /> با چشم های بی رمق و تار می روی<br /> آن قدر با سکوت بقیع همنشین شدی<br /> مولای بی نشانی...

دشمن سوار مرکب و آقای من چرا<br /> پای برهنه همره اشرار می روی                       <br /> پیچیده عطر فاطمه در کوچه های شهر<br /> با یاد یاس و آتش و دیوار می روی  <br /> شهادت امام صادق علیه السلام...

در غربت مدینه و بی یار می روی<br /> با حالتی شکسته و تب دار می روی<br /> عمامه ات کجاست عزیز دل نبی <br /> این گونه بی عبا و گرفتار می روی<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

میان کوچه به مثل مادر<br /> پای پیاده تا پای منبر<br /> مرا کشیدند بر خاک کوچه<br /> با ضرب سیلی مانند کوثر<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

جگرم سوخته از زهر نباشد، که عدو<br /> ناسزا داد به زهرا که جگر ریخت به هم<br /> اثری نیست به جا جز سرم، از زهر ولی<br /> صورت مادرم از شعله ی در ریخت به هم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

قلبم از کینه ی دشمن چقَدَر ریخت به هم<br /> تا که زد بر جگرم زهر شرر ریخت به هم<br /> یاد بزمی که بپا کرد در آن شب منصور<br /> از سر شب جگرم تا به سحر ریخت به هم<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت...

شب بود، ز کوچه‌ها توانم بردند<br /> در نیمه‌ی‌ شب هستی‌ و جانم بردند<br /> با پای برهنه دست بسته دیدم<br /> آن شب همه‌ی روح و روانم بردند<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

سالها بود که با روضه‌ی مادر می‌سوخت<br /> آنقدر سوخت دلش دور و برش را سوزاند<br /> قاتلِ مادر او باز سراغش آمد<br /> هیزم آورده و دیوار و دَرَش را سوزاند<br /> شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

زَهر اَشکی شد و چشمانِ تَرَش را سوزاند<br /> سینه‌یِ بی رمقِ مُحتضَرَش را سوزاند<br /> بارها حُرمتِ این شیخ در این شهر شکست<br /> ناله‌ی بی کسی‌اش هر سحرش را سوزاند<br /> شهادت امام صادق علیه السلام...