باسلام. نگاه جامع و منطقی شما به مقوله ی ازدواج، قابل تحسین است. خودتان جنبه های بسیار مهمی را مدنظر قرار داده اید و مطمئناً با دقت در اصول و اطلاعات کلی که در ادامه مطرح می شود،‌ خودتان می توانید بهتر از هرکس دیگری تصمیم بگیرید که آیا این ازدواج به صلاح خواهد بود یا نه. مهمترین مسئله ای که خودتان هم به آن اشاره کردید، همان اختلاف سنی است. البته آنچه که مشکل ساز می تواند باشد، خود اختلاف سنی دوازده سال نیست، بلکه تفاوت در دوره ی سنی شما و همسرتان است. شما الان چندین سال است که در دوره ی بزرگسالی (جوانی) قرار دارید ولی ایشان هنوز در دوره ی نوجوانی هستند. هرچقدر هم که یک نوجوان، از لحاظ شخصیتی و فهم و درک، پخته باشد بازهم در دوره ی سنی نوجوانی قرار دارد و از لحاظ روانشناختی، ویژگی های یک فرد بزرگسال (جوان) را ندارد. با ورود افراد نوجوان به دوره ی جوانی، مخصوصاً در سنین بین بیست تا بیست و پنج سالگی، برای خیلی از افراد، تغییراتی اساسی در هویت و شخصیت ایجاد می شود و بسیاری از معیارها از جمله معیارهای مربوط به زندگی مشترک برای این افراد، تغییر خواهد کرد. پس کاملاً محتمل است که میزان کفویتی که الان بین خودتان احساس می کنید، چندسال بعد، به شدت کاهش یابد. به علاوه، این تفاوت سنی در دوره های بعد هم بسترساز مسائل خاصی می تواند باشد. زیرا هنگامی که همسرتان تازه وارد سنین جوانی می شود و به یک هویت تثبیت شده ی بزرگسالی در حدود بیست و پنج سالگی دست می یابد،‌ شما به دوره ی میانسالی نزدیک خواهید شد که باز هم بین این دو دوره (جوانی و میانسالی) تفاوت های روانشناختی چشمگیری وجود دارد. البته همه ی این ها فقط زمینه هایی است که می تواند مشکل ساز شود اما من به طور قطع، تأکید نمی کنم که اگر ازدواج کنید، این مسائل حتماً پیش خواهد آمد. بنابراین توصیه می کنم که تمام این مسائل را در نظر بگیرید و اگر قصد جدی برای ازدواج داشتید، از همان قبل از ازدواج، حتماً برای بروز احتمالی این مسائل و نحوه ی مقابله ی مؤثر با آن ها،‌ تدابیری منطقی و واقع بینانه، تدارک ببینید.